نیاز درخت انگور به کود:
تاک انگور معمولاً تغذیه کننده سنگین نیست و اغلب به کود نیازی ندارد، به خصوص پس از بالغ شدن. انگورها را فقط در صورت نیاز کود دهید. اگر سالم به نظر می رسند و خود به خود به شدت رشد می کنند، احتمالاً به کود نیازی ندارند. انگورهایی که ضعیف به نظر می رسند ممکن است به کمی کود نیاز داشته باشند،. نیازهای تغذیه برای انگور می تواند بر اساس نوع انگور، کیفیت خاک، آب و هوا و سایر شرایط رشد به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
هر یک از تاکستان ها در شهرهای مختلف براساس جنس خاک، میزان عناصر موجود در خاک، فصل و سن درختان، نیازمند به دریافت کودهای متفاوتی خواهند بود. که علاوه بر اصلاح و تقویت خاک، به رشد بهتر درختان و محصول دهی بیشتر آنها کمک نماید.
آزمایش خاک می تواند به شما در درک بهتر کیفیت خاک و نیازهای مواد مغذی کمک کند. آزمایش نسبت اسیدیته و قلیایی بودن خاک (PH آنها) بسیار مهم می باشد. انگور در خاک هایی با تعادل pH 5.5 تا ۶.۵ که کمی اسیدی است بهترین رشد را دارد.
کمبود مواد مغذی و آثار منفی در انگور
نیتروژن: شایع ترین علائم کمبود نیتروژن در انگورها شامل کلروز برگ های پایینی همراه با رشد کم و انگور نسبتا کوچک است. برعکس، کوددهی بیش از حد با نیتروژن باعث رشد زیاد و تولید بیش از حد اندام‌های هوایی می‌شود، که به شدت رقابت می‌کنند و ممکن است رشد میوه‌ها را مهار کنند. در نتیجه، میوه‌هایی با کیفیت پایین داریم که حاوی مقادیر ناکافی قند هستند، در حالی که ممکن است میزان اسیدیته افزایش یابد. علاوه بر این، رشد بیش از حد انگور پیامد منفی دیگری نیز دارد. شاخ و برگ بیش از حد تولید می شود و باعث ایجاد سایه و گردش ناکافی هوا می شود. اینها به نوبه خود خطر شیوع بیماری را افزایش می دهند.
پتاسیم: کمبود پتاسیم با کلروز محیطی و بین رگه ای شاخ و برگ همراه می باشد. در این میان کمبود پتاسیم مشکلات قابل توجهی را برای تولید ایجاد می کند. علائم شامل کاهش تولید، تاخیر در رسیده شدن و انگور کوچک می شود. همچنین ممکن است بر محتوای قند میوه تأثیر بگذارد و ارزش تجاری آن را کاهش دهد. از طرف دیگر، مقادیر بیش از حد پتاسیم ممکن است باعث کمبود سایر مواد مغذی مانند منیزیم یا روی شود، زیرا آنها عناصر رقابتی هستند.
بور: کمبود بور باعث ایجاد مشکلات متعددی در انگور می شود، مانند کلروز در برگ های جوان تر، رشد شاخ و برگ و حبه های نابرابر، کاهش تولید میوه و عدم وجود هسته در میوه ها.
منیزیم: منیزیم برای سنتز قندها که بیشترین نقش را در تعیین ویژگی های ارگانولپتیک منحصر به فرد هر انگور ایفا می کند، کاملا ضروری است. کمبود منیزیم اغلب به دلیل مصرف زیاد پتاسیم ظاهر می شود و در خاکهای شنی و اسیدی نیز رایج است. علائم شامل کلروز و نکروز حاشیه برگ است.
فسفر: کمبود فسفر به اندازه کمبود نیتروژن رایج نیست. با این حال، اغلب در دوره های سرد، در خاک های اسیدی یا بسیار قلیایی، فقیر از نظر مواد آلی یا غنی از آهن ظاهر می شود. کمبود فسفر ابتدا از طریق نقاط قرمز کوچک روی برگها بیان می شود. علائم شامل کاهش ظرفیت فتوسنتزی، باروری و تشکیل میوه است. در نتیجه انگورها با بازده کمتری تولید می کنند.
کلسیم: کمبود کلسیم در خاکهای ماسه‌ای، سطح pH کمتر از ۵/۵ همراه با شرایط خشکسالی زیاد یا افزایش سدیم ممکن است. برخلاف سایر کمبودها، کمبود کلسیم در برگها نمایان نمی شود، بلکه بیشتر در حبه ها ظاهر می شود.
آهن: ممکن است کمبود آهن را در خاک های قلیایی غرقاب مشاهده کنیم، با افزایش سطح مس یا منگنز. علائم عمدتاً روی جوانترین برگها ظاهر می شود و باعث کلروز بین رگبرگی می شود.
روی: کمبود روی عمدتاً در برگهای جوان نمایان می شود. آنها رنگ پریده می شوند، در حالی که ما می توانیم عدم تقارن را مشاهده کنیم (یک نیمه از برگ بسیار کوچکتر و تغییر شکل داده شده است).
زمان کوددهی
زمان ایده آل برای کوددهی انگور در بهار است که رشد جدید شروع می شود و دوباره چهار هفته بعد. هرگز بعد از اواسط تابستان انگور را کود ندهید. کوددهی دیرهنگام می تواند منجر به رشد در اواخر فصل شود، زمانی که گیاه باید در مرحله خواب باشد. رشد دیررس ممکن است توانایی تاک انگور را برای زنده ماندن در زمستان ضعیف کند و بر رشد آن در سال بعد تأثیر بگذارد. اگر در حال کاشت انگور جدید هستید، می توانید در زمان کاشت کمپوست اضافه کنید یا دو تا سه هفته پس از کاشت کود دهید.
هرچند باید در نظر داشت که زمان کوددهی نیز در بین تاکستان های مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، در تاکستان های انگور شرابی غیر آبیاری، برخی از تولیدکنندگان ترجیح می دهند کل مقدار کود را در طول زمستان استفاده کنند. در تاکستان های آبی از ۵۰ درصد نیتروژن و پتاسیم همراه با ۷۵ درصد فسفر و منیزیم استفاده می کنند. آنها بقیه N و P را بعد از مرحله میوه گیری اعمال می کنند و بقیه K در ۳-۴ مرحله عرضه می کنند. در مناطقی با CaCO3 خاک بالا، امکان مشاهده کمبود آهن وجود دارد. بنابراین تولیدکنندگان ممکن است اشکال آهن کلات را از طریق کود دهی یا با استفاده از محلول پاشی تهیه کنند. کوددهی برگی می تواند به ما کمک کند تا کمبودهای کوتاه مدت را خیلی سریع برطرف کنیم. با این حال، به طور معمول نمی تواند جایگزین انواع دیگر شود و کوددهی خاکی عموماً اثرات ماندگارتری دارد.
کوددهی درخت انگور
نوع و مقدار کود مورد نیاز در یک تاکستان به عوامل مختلفی بستگی دارد. نوع خاک، سن گیاه، سیستم پرورش، شرایط محیطی، تنوع، و نوع تاکستان، همه عوامل تعیین کننده هستند و گیاه در مراحل مختلف رشد نیازهای غذایی متفاوتی دارد.
با رسیدن گیاه به بلوغ، نیاز به پتاسیم حداکثر است، در حالی که نیاز به نیتروژن حداقل می باشد. در این مرحله، گیاه مواد مغذی خود را به میوه ها می رساند تا میزان قند، فنول و مواد معطر آنها را افزایش دهد.
کودهای مصنوعی و آلی برای انگور مزایایی دارند. انتخاب مناسب برای باغ شما تا حد زیادی به اهداف و کیفیت خاک شما بستگی دارد.دتوصیه می شود از فرمول های معدنی برای رفع نیازهای غذایی خاص استفاده کنید (کودهای معدنی آنهایی هستند که از مواد معدنی مانند مواد معدنی و گازها ساخته می شوند). از سوی دیگر، کودهای آلی برای سلامت طولانی مدت خاک بسیار عالی هستند.
نحوه کوددهی:
کود را در اطراف هر بوته به فاصله تقریبی ۲۵ تا ۴۰ سانتی متر از پایه گیاهان استفاده کنید. همانطور که انگورهای شما رشد می کنند، فاصله را به ۶۰ تا ۹۰ سانتی متر افزایش دهید. پس از پاشیدن کود، آن را به آرامی در خاک بغلتانید و به خوبی آبیاری کنید. از مصرف کودهای مایع و خشک روی انگور خودداری کنید. کودهای حاوی آهن ممکن است سطوحی غیر از خاک را لکه دار کنند. از ریختن آنها روی بتن، راهروها و چوب خودداری کنید.
باید به خاطر داشته باشید که اکثر انگورها دارای سیستم ریشه ای بسیار عمیق و گسترده هستند. بنابراین در کوددهی درخت انگور، رساندن مواد مغذی در جایی که به آنها نیاز دارد می تواند کمی زمان ببرد. فرمول ترجیحی برای انگور، فرمول آهسته رهش است که از مواد آلی و کود معدنی ساخته شده است که به خاک نفوذ کرده و غنی می کند. توجه داشته باشید کودهای مایع سنتی به اندازه کافی در خاک نفوذ نمی کنند تا به طور مؤثری گیاهان انگور را تغذیه کنند.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
